życie królika

Ju12

ŻYCIE KRÓLIKA:

W przeciwieństwie do większości innych małych zwierzątek królik żyje długo. Jeżeli nie popełniono błędów w chowie, nie zdarzył się wypadek lub ciężka choroba, to może on osiągnąć wiek 10 lat. Najczęściej jednak jego życie dobiega końca po siedmiu latach. Ze względu na długość życia królik znacznie przewyższa chomiki, myszki i szczury, a niewiele ustępuje psom i kotom. Dla dziecka jest to z pewnością zaleta, gdyż może dorastać razem z królikiem i nie musi już po dwóch latach (jak w przypadku chomika syryjskiego) boleśnie się z nim rozstawać. Ale oznacza to także, że codzienne obowiązki trzeba wypełniać nie dwa, lecz siedem lub nawet dziesięć lat. Dla dzieci to strasznie długo.

Starszy królik nie jest już tak skory do zabaw, jak młody i potrzebuje więcej odpoczynku. Jego żywienie również trzeba zmienić na lekko strawne. Śmierć królika bywa bardzo bolesna dla dzieci. Jeśli jednak przy tej okazji właściwie wytłumaczymy dzieciom przemijanie życia, przygotujemy je być może do późniejszych, znacznie boleśniejszych strat.

Kiedy więc zauważymy pierwsze objawy starzenia się: chudnięcie, powolniejsze ruchy, większą potrzebę odpoczynku, trzeba dzieciom spokojnie powiedzieć, że od tego momentu powinny cieszyć się każdym dniem spędzonym ze swoim towarzyszem zabaw i starać się uprzyjemnić mu podeszły wiek.

Osłabione ze starości króliki umierają spokojnie: pewnego ranka po prostu się nie budzą. Dzieciom trzeba wtedy powiedzieć, że ich ulubieniec nie bał się śmierci, a dzięki nim ostatnie dni spędził bardzo przyjemnie. Dzięki temu śmierć nie powinna wydawać się im taka straszna.

Nie wolno martwego zwierzęcia na oczach dziecka wyrzucić do pojemnika na śmiecie! Jeżeli jest taka możliwość, pozwólmy dzieciom pogrzebać królika. Natomiast jeżeli nie mamy ogrodu spróbujmy urządzić mu grób na łące lub w lesie. Nie próbujmy królika zastąpić jego sobowtórem, dziecko szybko się zorientuje i do smutku spowodowanego stratą dołączy rozczarowanie wywołane podstępem rodziców.

Królik jest z natury zwierzęciem towarzyskim. Można go trzymać pojedynczo tylko wtedy, gdy ma się dla niego dużo czasu, co najmniej godzinę dziennie. Im więcej, tym lepiej, ale nie zapomnijmy o przerwach na odpoczynek dla pupila.

Jeżeli nie dysponuje się wystarczającą ilością czasu, a nie chce się zrezygnować z chowu królika, trzeba kupić od razu dwa zwierzątka. Trzeba jednak wiedzieć, że dwa samczyki nie będą się nawzajem tolerować, gdy dorosną. Jeżeli zaś jest to parka, to będzie mieć regularnie potomstwo. Najlepiej jest wybrać dwie młode samiczki (dorosłe trudniej się do siebie przyzwyczajają). Można nabyć także parkę i wykastrować samczyka w wieku około 4 miesięcy. Na skutek kastracji królik stanie się nie tylko bezpłodny, ale w dużej mierze straci chęć do znakowania terenu. W ogóle stanie się także spokojniejszy. Wykastrowane króliki mają skłonność do tycia, trzeba więc zwracać szczególną uwagę na ich żywienie.

Zwierzę innego gatunku również może stanowić towarzystwo dla królika. Pies lub kot na przykład często zaprzyjaźniają się z królikiem, choć taka przyjaźń rozwija się przeważnie bardzo powoli i musi być dobrze kontrolowana.

Często trzyma się królika razem ze świnką morską. Jeżeli te dwa zwierzątka się sobie spodobają to stworzą idealną parę. Szynszyl też może być odpowiednim towarzyszem dla długouchego.