kanarki-ich pochodzenie

Ju12

Pochodzenie kanarka
Obok papużek falistych kanarki są najczęściej chowanymi w domach ptakami ozdobnymi. Najprawdopodobniej to za sprawą urody i ze względu na ich delikatny, piękny śpiew. Żaden bowiem inny udomowiony i chowany w domach ptak nie śpiewa tak pięknie jak kanarek. Ten należący do gatunku kulczyków i pochodzący z Wysp Kanaryjskich ptaszek został przed ponad 500 laty przywieziony przez hiszpańskich marynarzy do Europy. W swoim naturalnym środowisku dzisiaj występuje bardzo rzadko - jeszcze na wyspach Teneryfie i Gran Canarii oraz na Ferro, Gomerze i Palmie. Dziki kanarek jest ptaszkiem małym, bo zaledwie 12 – 13 centymetrowym. Pierwszymi hodowcami kanarków w Europie byli hiszpańscy mnisi, którzy dzięki systematycznej hodowli i przebiegłej sprzedaży z przychówku tylko samców, zapewniali sobie spore dochody. Ptaszki cieszyły się powodzeniem nie tylko w Hiszpanii, ale również we Włoszech, Francji i Anglii, dokąd je sprzedawano. Dzięki swemu wdziękowi i wdzięcznemu śpiewowi zdobywały coraz to więcej miłośników. Około roku 1550 we Włoszech pojawiły się pierwsze samice kanarków. Jak doszło do złamania monopolu hiszpańskich mnichów, trudno dzisiaj jednoznacznie powiedzieć. Istnieją dwie wersje prawdopodobnego przebiegu wydarzeń. Według pierwszej, hiszpański statek płynący z kanarkami na sprzedaż rozbił się o skaliste brzegi Elby i uwolnione w ten sposób samce kanarków skrzyżowały się z południowoeuropejskimi samicami kulczyków. Ich zaś potomstwo przeleciało na stały ląd do Włoch, gdzie schwytane dało początek nowej hodowli kanarków. Według drugiej, bardziej prawdopodobnej, wersji, nieuczciwy mnich hiszpański za odpowiednio wysokie wynagrodzenie odsprzedał samicę, a ta w rękach dobrego hodowcy wystarczyła, by rozpocząć prawdziwą hodowlę. Jednak niewykluczone jest też, iż samiczka została odsprzedana omyłkowo, ponieważ płeć kanarka nie jest łatwo odróżnić i potrzeba do tego dużego doświadczenia.

Z czasem kanarek stał się bardzo cennym i modnym upominkiem. Kanarki zwłaszcza stały się popularne wśród arystokracji, lecz ich prawdziwa „kariera” zaczęła się dopiero wtedy, gdy staniały, dzięki czemu dotarły do uboższych rodzin. W XVIII i XIX wieku kanarki były nieodzownymi towarzyszami górników, ponieważ zauważyli ich niezwykłą wrażliwość na toksyczne gazy ulatniające się w kopalniach. Tym samym złe samopoczucie kanarka w kopalni było ostrzeżeniem i sygnałem dla górnika do ucieczki z zagrożonego miejsca.

Z czasem, w wyniku krzyżowania, otrzymano różne mutacje kanarków i to zarówno w kolorystyce jak i posturze.